Tussen twee vuren zitten bevalt mij op het eerste oog, mits in een gecontroleerde situatie en met redelijke afstand tussen beiden, als een comfortabele positie om je in te bevinden. Ik stel mij zo voor dat de warmte van de voorgenoemde vuren als een beschermende arm van een geliefde in een koude nacht om je heen vallen. In het geval van twee razende inferno’s veranderd de beschermende warme arm van de geliefde zeer waarschijnlijk in een verstikkende moordzuchtige arm die je in een oogwenk in de welbekende hoek gedreven heeft.
Hoe ik hier op kom?? Nou ik schijn nogal vaak de inferno versie van de vuren op mij aan te trekken. En dat is niet de meest comfortabele positie om je in te bevinden… zeg maar. Waarom denken mensen dat ze bij mij terecht kunnen met hun problemen. Ik bedoel ik ben aan het leren voor manager en dat zijn meestal de mensen die verantwoordelijk zijn voor het maandelijkse bezoek aan de maatschappelijk werker. En niet andersom!! Maar goed… als mensen praten, luister ik… misschien moest ik daar maar eens mee ophouden. Ow jullie weten nu nog steeds niet waar ik t over heb of wel? Ik zie jullie nee schudden… Nou dit was dus de situatie.
Ik sta gewoon gezellig in de club met Kevin en Cecilia en Alice. Niks aan het handje. Tot ik op een gegeven moment een wat minder gezonde spanning voel bij Kevin. En ik met me stomme kop vragen wat er aan de hand was. En blijkbaar was dat dus dat hij en Cecilia in een dipje in hun relatie zaten. Kan gebeuren, maar ja ik mag Cici wel dus als hij dan zegt dat hij er wel klaar mee was en bla bla bla moet IK natuurlijk weer gaan proberen om hem in ieder geval met haar in gesprek te krijgen. Maar ja… hij zei dat ie niet dronken was… maar dawassiewel… zeg maar. Dus ik had net zo goed een interessant gesprek kunnen hebben met de betonnen muur… Maar goed hij was pissed… gaat wel praten… en ik denk: Maar hij kent haar toch nog maar 4 weken?? Wat kan er in hemelsnaam in 4 weken gebeuren dat je zo uit je dak gaat? Maar goed voor hem was het een groot punt dus hij zal ook zijn redenen wel hebben. Als maatschappelijk werker moet je dat ook achter je kunnen laten toch??
Anywayz net op het moment dat mijn confrontantie met de twee allesverwoestende vuurzee-en ( ik weet niet hoe ik een trema doe op mijn laptop) mijn avond zou gaan verpesten kwam Maartje langs. En met echt een geweldig gesprek werd de avond toch nog gered… zij leerd(t??) dan ook voor maatschappelijk werker. Zij zit daar echt op. Echt als je dit leest… gister was echt top.
Ok nu de titel volledig verklaard is en ik eigenlijk niet heel veel te melden meer heb denk ik dat ik jullie ga achterlaten met de belofte dat er binnenkort zeer waarschijnlijk de mogelijkheid bestaat dat het wel eens zo kan zijn dat er weer wat foto’s bij komen. Het is namelijk zo dat ik echt geen leuke foto’s kan maken maar dat anderen dat een stuk beter kunnen. Dus daar moeten we even geduldig op wachten.
Tot dan zeg ik,
Adios!!
Stefan
Facts and Fiction 